“Good moms have sticky floors, dirty ovens and happy kids,” staat op het houten bordje dat bij Daniëlle in Soest voor het raam hangt. Daniëlle zet zich als moeder maximaal in om haar kinderen het beste te geven, ook al is dat niet altijd eenvoudig. Ze heeft ‘een abonnement op Amerpoort', zoals ze het uitdrukt; twee van haar drie kinderen hebben een beperking.
Vandaag gaat het over haar zoon Delano van 11. Juist de wijze waarop moeder Daniëlle zich sterk heeft gemaakt voor zijn toekomst, was reden voor gezinscoach Melanie van Oudheusden om aandacht te vragen voor dit verhaal. Vanuit Amerpoort komt ze sinds 2019 bij Daniëlle over de vloer. Melanie: “Ik weet nog dat ik bij jullie was en we gingen koken. We zeiden tegen elkaar: de aardappels moeten 10 minuten. Delano pakte de kookwekker en zette die op 10 minuten. Toen dacht ik: hé, er zit meer in dat jongetje, hij is wél leerbaar.”
Pittige gesprekken
Delano zat destijds op een dagcentrum voor kinderen met autisme. Daniëlle: “Delano heeft grenzen nodig en die kreeg hij daar niet. Een paar keer in de week moest ik hem overdag komen ophalen omdat hij enorme driftbuien had.” Samen met Melanie voerde ze pittige gesprekken met het dagcentrum. Wie weet nu echt wat goed is voor Delano? “Ik voelde me zo machteloos, zo uitgezogen door de instelling. Telkens als de telefoon ging, dacht ik: daar gaan we weer.”
De samenwerking met de instelling stopt. Een observatietraject bij Plezier in Zorg in Hilversum laat zien dat Delano het wél naar zijn zin kan hebben. Na overleg met het samenwerkingsverband voor onderwijs mag Delano naar het speciaal onderwijs in Soest. Daniëlle: “Ik heb hem daarna nooit meer vroeg van school hoeven op te halen. Dat vond ik heel bijzonder.” Melanie: “Hij werd eerder gewoon enorm in zijn ontwikkeling geremd.”
Vriendjes
Niet dat het leven met Delano altijd gemakkelijk is. Buiten de schooltijden en in de weekenden is hij gewoon thuis. Dat blijft een flinke belasting voor het gezin. Daarom stelt Melanie voor om Delano te laten logeren in een logeerhuis. Daniëlle: “Eigenlijk ging dat in tegen mijn gevoel dat ik de zorgende ouder ben. Ik wil mijn kind toch niet op jonge leeftijd de deur uit jagen? In het derde logeerweekend zei Delano: ik ga naar mijn vriendjes. Toen dacht ik: het is wél goed. Thuis is zijn wereld beperkt; hij kan hier niet buitenspelen omdat hij gauw wordt gepest. Voor een kind als Delano zijn er geen kennissen die zeggen: kom maar een weekendje bij ons logeren. In het logeerhuis kan hij wél vriendjes hebben. Hij kwam zo vrolijk thuis als hij naar het logeerhuis was geweest! Toen zijn we ook langzaamaan aan wonen gaan denken.”
Als gezinscoach denkt Melanie met Daniëlle mee in het hele traject. “Wat wil je, welke mogelijkheden zijn er? Daarin begeleid ik niet alleen Delano, maar ook Daniëlle. Ik doe een stukje coördinatie, maak afspraken met het Klantbureau van Amerpoort en regel praktische dingen. Ook ga ik in gesprek met Delano en zijn thuiswonende broertje, want voor hem is het ook best gek als zijn broer ineens uit huis gaat.”
Buitenwereld
Voor Daniëlle is de verhuizing van Delano een hele stap. “Ik vond het een heftig besluit, ook omdat ik bang was wat de buitenwereld ervan zou zeggen.” Melanie: “Je stopt hem niet weg, maar je gunt hem een stukje geluk in zijn leven dat je hem thuis niet kunt geven. Omdat de samenleving daar nu eenmaal niet op is ingericht. Je hebt er alles aan gedaan dat hij zich kan ontwikkelen. Maar de samenleving kan je niet veranderen.”
Inmiddels woont Delano een maand op de woonlocatie van Amerpoort. Daniëlle: “Ik mis hem enorm, maar het biedt ook rust en mogelijkheden. Ik hoef niet meer de hele dag de strijd met Delano aan te gaan. Vroeger was ik om 10 uur 's ochtends al uitgeput en probeerde ik me overdag op te laden om de tijd van half drie tot acht uur door te komen. Het leven bestond uit overleven, ook voor Delano. Nu krijg ik foto's van Amerpoort waar hij ontspannen opstaat. Ik zie een groep begeleiders die goed op elkaar is ingespeeld. Ze maken altijd tijd voor een praatje met mij en vragen: ‘Hoe is het met jou?’”
Duofiets
Elke donderdag komt Delano na schooltijd thuis, net als zijn oudere zus die bij Amerpoort woont. “Ik haal hem op van school op de duofiets. Die mochten we – na enige strijd en hulp van Melanie – gelukkig in bruikleen houden van de gemeente Soest. Op die duofiets kan ik veilig met hem fietsen in het verkeer. Is het redelijk weer, dan maken we een groter rondje. Dan komen we met z'n allen thuis en is het familiedag: de dag in de week waarop het gezin compleet is.”
Zo gaat dit verhaal over strijd, samenwerking en loslaten voor Delano. Daniëlle: “Naar elkaar willen en kunnen luisteren, daar gaat het om in de samenwerking. Doordat mijn hoofd zo overvol zit, kan ik soms geen gesprekken met instanties meer volgen. Dan is het zo fijn dat Melanie meegaat en ik er niet alleen voor sta. We doen het samen.”
Melanie geeft Daniëlle een compliment terug. “Zonder jouw kracht en zicht op wat Delano wel kan, waren we nooit zover gekomen. Dit is precies waarom ik als gezinscoach werk: een blij kind dat zich weer kan ontwikkelen binnen zijn mogelijkheden. Dat is zó gaaf.”