Het is 8 november kwart voor zes. Job zit in zijn rolstoel in de huiskamer van Eekhoornweg 4 op Nieuwenoord. Hij gaat vanavond voor de 10e keer Namen Noemen. Zijn broer Hank, zus Noor en schoonzus Aleid gaan met hem mee.
“Het is dit jaar anders dan vorig jaar’, vertelt Hank. “Vorig jaar wist Job nog wat Namen Noemen was. Dan noemde hij altijd de naam van Oscar. Zijn langjarig maatje van het Kraaiennest die ongeveer 15 geleden overleed. ‘Dat is niet eerlijk’, zei Job dan altijd. Ook noemde hij elk jaar de naam van zijn vader (Jos) die 9 jaar geleden overleed. Als we hun namen op een steen schreven, dan had dat voor Job echt betekenis. Hij begreep dat zij in de blinkende stad waren.”
Dit jaar is alles anders en alles weer voor het eerst. Job is dit voorjaar van het Kraaiennest naar verpleegzorglocatie Eekhoornweg 4 verhuisd. Volgens Hank weet je achteraf pas of je de juiste keus hebt gemaakt. Maar eigenlijk waren ze precies op tijd. “Job heeft nog kunnen wennen aan zijn nieuwe huis en nieuwe begeleiders, voordat hij door de dementie echt zijn ankers kwijt raakte”, vertelt Noor.
Warme deken
Aleid en Hank kleden Job warm aan. Waar is nu zijn sjaal gebleven? Die dingen verdwijnen soms in zo’n gezamenlijk huis. Hank doet zijn eigen sjaal bij zijn broer om. Een deken over Jobs benen en ze kunnen op pad. Ook dat is voor het eerst. Vorig jaar kon Job nog lopen bij Namen Noemen.
Als ze de deur uit gaan, komen ze langs “schrijf je naam in de wind”. Dat vond Job altijd mooi. De kunstenaar vraagt aan hem wie hij wil herdenken. Job zegt niks. Aleid legt uit dat namen voor Job lastig zijn. “Die zijn als eerste uit zijn geheugen verdwenen. Wel kan hij bij een foto opeens zeggen waar deze is genomen. Dan zegt hij ‘Artis’ en ‘krokodillen’ bij een foto van ons drieën in het reptielenhuis in de dierentuin.”
Volgens Noor krijgt 50 tot 80% van mensen met het syndroom van Down dementie. "We zien dat het dementieproces bij Job een progressief karakter heeft. Hij had altijd een enorm goed geheugen. En het voorjaar ging het nog best goed met Job, maar nu lijkt het of alle namen achter een luikje in zijn hoofd zijn verdwenen.”
Magisch
Aleid schrijft de naam van papa Jos op het kaartje. Als de kunstenaar vraagt welke kleur veertje Job wil, geeft hij opeens antwoord: “blauw”. Het blauwe veertje gaat in een grote veer en de naam Jos wordt in de lucht geschreven en meegenomen door de wind. Het heeft iets magisch zo in het donker op Nieuwenoord.
Dan lopen ze naar het begin van de route. Speciaal voor de jubileumeditie van Namen Noemen staat er een waterorgel. Op het ritme van de muziek bewegen waterstralen heen en weer, dansend op de maat van de muziek met gekleurde lichteffecten. Ze zetten Job vooraan, zodat hij het goed kan zien. Hij is stil. Het is niet duidelijk wat hij ervan vindt. Soms zegt hij: “Zo is dat”. Dan weet hij eigenlijk niet het antwoord op een vraag.
Favorieten
Ze gaan door naar de volgende kunstvorm. Het is gelukkig droog, maar wel koud. Misschien moeten ze alleen langs de favoriete kunstvormen lopen. Job vond ‘wie mis je aan tafel?’ altijd mooi. Ook nu schrijven zijn zus en schoonzus de namen op een bordje. Wat is de tafel prachtig gedekt. Hank duwt de rolstoel verder richting het hoofdgebouw.
Hier komen ze bij een andere favoriet: de ‘drijvende lichtjes’. Job was vroeger altijd blij om hier zijn begeleiders van boerderij de Huydecoper te zien. Zij brengen met een bootje alle lichtjes met namen naar het midden van de vijver. Dit keer is het een andere begeleider die Job gedag zegt. “Kameleon”, antwoordt Job. Hij herkent zijn begeleider Arletta van de dagbesteding waar hij nu naar toe gaat. Zo heeft hij na zijn ‘pensioen’ toch een nieuw gezicht in zijn hoofd opgeslagen.
Vrienden
“Voor ons als familie is het fijn om te merken dat hier zoveel mensen Job kennen en hem begroeten. Dat hij zijn eigen vrienden en kennissen heeft”, vertelt Noor. Dat kan ook bijna niet anders. Job is nu 62 en woont al vanaf zijn 10e op Nieuwenoord.
Bij boerderij de Huydecoper slaat iemand een arm om Job heen. Het is een andere bewoner van Nieuwenoord. “Hé Job, alles goed?” De duimen gaan omhoog. Job kijkt blij. Met warme chocomelk en een chocoladecake komt hij weer helemaal bij. Hank lacht. “Job is een echte Beermann…die houden van lekker eten.”
${carousel}
