VVD-Kamerleden Sophie Hermans, Chantal Nijkerken en VGN directeur Frank Bluiminck en medewerkers van de VVD en de VGN kwamen maandagmiddag op werkbezoek bij Kinderdagcentrum de Blauwe Vogel en locatie Vosseveld in Soest.
Allereerst schuiven ze aan bij een zomerse lunch en maken kennis met Myrthe en Diewertje en hun coördinerend begeleiders Ria en Thalissa. Samen met coördinator Annemiek Brouwer, gedragsdeskundige Harriët Schoenmakers en manager Jeanine Wehrmann schetsen ze een beeld van het reilen en zeilen van dit unieke kinderdagcentrum.
“Het gebouw oogt heel rustig”, vertelt Jeanine Wehrmann. “Toch zijn hier dagelijks 100 mensen in huis. Elke dag komen ongeveer 60 kinderen van 0 tot 18 jaar met een ernstige meervoudig beperking vanuit zo’n 26 gemeenten met een busje naar dit bijzondere kinderdagcentrum. Eén van de kinderen doet er zelfs 1,5 uur over om hier te komen. Bij de meeste kinderen is sprake van een zeer ernstig meervoudig verstandelijke beperking , die veel medische zorg vraagt."
Heet hangijzer
De Kamerleden zijn benieuwd naar de uitvoering van de zorgwetten. “Een Wlz-indicatie krijgen is vooral voor heel jonge kinderen een heet hangijzer”, vertelt Annemiek Brouwer. “Het CIZ weigert dat vaak, omdat bij jonge kinderen er nog onvoldoende bewijzen zijn. Een aanvraag kost sowieso veel tijd en papierwerk. Als een kind in de Jeugdwet zit, dan heb je te maken met verschillende gemeentes, verschillende manieren van inkopen en declareren. De tarieven van de gemeentes verschillen, zijn veel lager dan met een indicatie Wlz en zijn daardoor onvoldoende toereikend om ook behandeling te kunnen geven. De indicatie moet bovendien elk jaar opnieuw worden aangevraagd.” Wat de begeleiders zouden willen veranderen? Ria is daar duidelijk in. “Ik wil meer op de groep blijven en de prioriteit bij de kinderen kunnen leggen.”
Na de lunch is het tijd voor een rondleiding. De delegatie spreekt en ziet verschillende begeleiders en therapeuten. Als sluitstuk mogen ze meedoen met de muziektherapie. Bijzonder om mee te maken hoe de kinderen luisteren, lachen en genieten. Volgens Jeanine Wehrmann is muziek vooral voor deze kinderen essentieel. “Ze kunnen door muziek letterlijk hun vaak door de pijn en stress verkrampte lichaam even ontspannen. De begeleiders volgen scholing zoals ZOEM en BIM om muziek in te zetten als activiteit en als ingang in het contact."
Op Vosseveld kijkt het gezelschap eerst om het hoekje bij het serviceteam om hen een compliment te geven voor de door hun verzorgde lunch. Daarna lopen ze door naar de dagbesteding de Muzikant. Hier ontmoeten ze bewoners van Vosseveld. Coördinerend begeleider Marloes Uffen vertelt onder meer over cliëntvolgend werken. Begeleiders van de dagbesteding beginnen ‘s ochtends op de woning en helpen het team van de bewoners met de verzorging. Daarna bereiden ze de dagbesteding voor en ontvangen de bewoners met hun begeleider. De begeleiders van de woning werken dan weer mee op de dagbesteding. Dat werkt volgens haar prima. “Zo heb je korten lijnen met elkaar en één zorgplan.”
Spraakcomputer
Het werkbezoek eindigt met een gesprek op één van de woningen van Vosseveld. Ariane Mees (moeder van Arnoud), coördinerend begeleider Carla de Vet, logopediste Silvia Fontein en gedragsdeskundige Renate Hilgers geven een beeld van diverse knelpunten waar zij tegen aanlopen. Zoals de onbekendheid bij veel huisartsen met de doelgroep mensen met een ernstig matige verstandelijke beperking en het landelijk tekort aan goede AVG-artsen.
Ook hier op Vosseveld lopen ouders en begeleiders tegen financiële belemmeringen aan. Een spraakcomputer van 20.000 euro krijg je bijvoorbeeld boven de 18 jaar vanuit de Zorgverzekingswet niet vergoed. Een kind als Myrthe leert communiceren met zo'n spraakcomputer. Stel dat zij na haar 18e verjaardag zoiets nodig heeft, maar het niet te betalen is, neem je dan haar stem weer af?
En ook de vergoeding van logopedie, fysiotherapie, ergotherapie en diëtetiek is beperkt. “Als ouder kan je je daarvoor ook niet bijverzekeren”, vertelt Arianne Mees. Sommige ouders betalen daar dan zelf extra voor. Maar als je dat niet kan, leidt dat tot ongelijkheid in behandeling. “Ik zou zoveel meer willen en moeten doen”, geeft logopediste Silvia Fontein aan. “Dat vind ik soms pijnlijk en frustrerend.” Op de vraag van Sophie Hermans over hoeveel uren dat gaat, is er een duidelijk sommetje. "Vanuit het zorgprofiel is er voor alle bewoners recht op 20 uur paramedische zorg per week. Vosseveld zet 30 uur in en er is 60 uur nodig om de noodzakelijke paramedische zorg en behandeling te verlenen. En de wenselijke paramedische zorg en behandeling? Daar is geen ruimte voor."
Bewuster
Uiteraard is er ook aandacht voor wat er allemaal wel is en hoe begeleiders samen met ouders zoveel mogelijk de buitenwereld naar binnen halen. De samenwerking met DAC die de tuinen verzorgt met mensen die een andere zorgvraag hebben, de kinderopvang die lekker op het woonpark komt spelen en de muziekschool die voorstellingen geeft en zo hun leerlingen laat kennismaken met de bewoners van Vosseveld.
Sophie Hermans bedankt voor de gastvrijheid en alle verhalen. Ze vindt het bijzonder dat medewerkers en ouders met weinig middelen en veel ingewikkeldheden zoveel voor elkaar krijgen. “Uiteraard kan ik alle problemen niet 1,2,3 oplossen. Toch maakt een bezoek als deze mij bewuster van de dagelijkse praktijk als ik debatten voer. Ik heb nu een nog beter beeld van wat het betekent als we het over mensen met een zorgprofiel VG 7 en 8 hebben.”
${carousel}