Aangezien Anne niet kan praten, vertelt haar vader Ties ter Horst haar verhaal:
Vanaf het moment dat Anne geboren werd, wisten we dat er iets niet in orde was. Dat we onze handen vol aan haar zouden hebben. Maar toen ze mij meteen onderpoepte wist ik: ‘Het zit wel goed tussen ons'.
Anne heeft een onbeschreven syndroom. Het kan zijn dat ze uniek is. Dus ja, wat hebben we er aan om te weten wat haar IQ is. Ik merk dat ze in sommige dingen heel slim is en in andere dingen weer niet. Ze zal nooit kunnen praten en naar school kunnen, maar haar EQ is feilloos. Anne voelt meteen aan als iemand verdrietig is. Dan gaat ze knuffelen.
Als klein 'puppy' van 5 jaar begon ze bij Kinderdagcentrum Onder Een Dak in Amersfoort. Inmiddels is Anne 16 en 'veteraan'. Ze mag tot april 2019 blijven, dan wordt ze 18. We zijn nu op zoek naar een vervolgplek voor haar. Ik heb het romantische idee dat ze misschien naar een zorgboerderij kan. Anne is dol op dieren.
Zo heeft ze een speciale band met Lizzy, de therapiehond. Ze adoreert haar en doet alles na. Zo heeft ze geleerd om met een lepel te eten. Dus Lizzy kreeg een slab om en at van een eigen lepel. En Anne deed dat na. Nu lepelt ze haar fruityoghurt zelf naar binnen. Soms wordt het een kliederboel en zit het 's middags nog in haar haar. Maar ja, ieder kind moet het leren.
De hond leert haar ook spullen op te ruimen. Dat is overigens geen verplicht corvee of zo. Het doel is dat ze zich trots kan voelen. En het is leuk om te zien dat ze trots is op zichzelf. Je merkt dat prikkels zoals dieren, muziek en zwemmen haar helpen. Maar ja, wat gister werkte, hoeft vandaag niet te werken.
Ik zie dat ze met lol naar 'school' gaat. Met het grootste plezier stapt ze 's ochtends in het busje en komt ze 's middags terug. In een schriftje of via de Whatsapp lees ik hoe haar dag was. Naast de hondentherapie heeft ze muziektherapie en ze gaat elke week zwemmen. Ook is er een vrijwilligster die vaak met haar gaat wandelen. Ik heb ook een mini Ipad gekocht met dezelfde spelletjes die ze op school speelt.
Ik heb geleerd dat je niet uit moet gaan van je eigen perceptie van geluk. Anne is gewoon Anne. Vroeger lachte ik om haar, nu met haar. Het is een lekker ding. We hebben lol met elkaar.
Anne (16) woont thuis en gaat door de week naar Kinderdagcentrum Onder Eén Dak.
De dag van...
Cliënten van Amerpoort vertellen over werk en dagbesteding. Samen werken aan een goed leven voor mensen met een verstandelijke beperking. Voor de één betekent dat dagbesteding in een beschutte omgeving, voor de ander betaald werk of een leuke ‘oude dag’. De mogelijkheden zijn heel divers, zoals blijkt uit deze serie: cliënten vertellen over hún dag.