Lieve Walter,
Over niet al te lange tijd ga je mij zien, en dan bedoel ik niet op onze reguliere zondagmiddagwandeling, nee, je oude moeder werkt mee aan een campagne om nieuw personeel te werven. Samen met Ruby, en nog een aantal collega´s die ik niet ken zijn we geïnterviewd, gefilmd en vastgelegd op de gevoelige plaat.
Alles, maar dan ook echt alles is uit de kast gehaald om ervoor te zorgen dat ons dagelijks werk veel meer is dan alleen maar een beetje bewoners bezig houden en dagelijks douchen. Ik heb stiekem even je fiets geleend om erop uit te gaan met één van de lolligste bewoners die ik ken, en wat zijn daar mooie plaatjes van gemaakt.
Samen met mijn lieve collega bewerken we het rooster en ook dat is gefilmd. We overleggen, lachen, werken, drinken koffie, maken het gezellig en spreken onze waardering over elkaar uit in prachtige interviews. De eerste beelden beloven veel goeds en af en toe een emotie dingetje omdat ik het toch wel heel bijzonder vind om dagelijks te mógen zorgen voor de ander.
Toen we dachten dat het klaar was zijn er nog tientallen foto´s gemaakt, deze keer sta ik er samen met mijn liefste vriendinnetje op, de vrouw die veel zorg nodig heeft, maar die zo diep in mijn hart een plekje heeft veroverd. Het kan niet anders of het zijn prachtige plaatjes geworden. Toen ik ooit eerder zoveel werd gefotografeerd zijn papa en ik getrouwd. Op de foto´s van nu ben ik op mijn best, in mijn element, jaren wijzer dan toen, en veel grijzer dan toen.
Ik ben zo benieuwd of je mij zal herkennen als je het ziet, hoe je zal reageren. Maar veel belangrijker is het dat nieuwe collega´s zich geroepen voelen om te solliciteren, om de zorgers van de toekomst te worden. Dan is onze missie geslaagd, dan is mijn/ camera -ongemak het allemaal waart geweest, dan is het niet erg als niet alles perfect is, goed is tenslotte goed genoeg.
Lees je dit en denk je – ik heb altijd wel iets in de zorg willen doen – dan is het nu tijd om dat te gaan doen. Voor je het weet mag je voor een ander zorgen en wordt jij de – belangrijke ander. Onschatbaar waardevol.
En dan nog even dit: Dankjewel Ruby, dat je met mij dit avontuur aan wilde gaan.
Over de auteur
Ada Hollenberg is moeder van Walter.
Dit blog verscheen eerder op daatjes.wordpress.com.