We zien het pand letterlijk groeien. De persoonlijke stenen van elke bewoner met zijn of haar letter erop, zijn inmiddels ingemetseld in de muur in de achtertuin. Er liggen platen op het dak, de gevel is zo goed als helemaal opgemetseld en voorzichtig is al een zomermaand genoemd voor de oplevering. Niet het einde komt in zicht, nee het begin komt in zicht.
Met het opklimmen van het metselwerk naar de bovenste etage van ons mooie pand aan de Trekkerweg, stijgt de spanning en worden onze activiteiten steeds intensiever. Alles waar wij zes jaar naartoe hebben gewerkt is nu nabije toekomst en vraagt actie. Sowieso heeft de sponsorcommissie de schone taak om te zorgen voor voldoende middelen om alle deze plannen ook te kunnen financieren.
Veel zaken zijn goed voorbereid. Nu breekt een fase aan waarin daadwerkelijk beslissingen genomen moeten worden en alles tot in detail moet worden ingevuld en het liefst naar volle tevredenheid van alle bewoners en hun ouders. Zaken zoals het interieur en elk detail voor de inrichting van een tuin, kun je niet met 18 bewoners en dubbel zoveel ouders samen beslissen. En meekijken bij een sollicitatiegesprek met een zorgverlener doe je ook niet met ruim vijftig mensen tegelijk. Daarom hebben we commissies in het leven geroepen en vertrouwen we op gedegen onderzoek en het maken van de juiste afwegingen door de commissieleden. En iedereen voelt hierin een grote verantwoordelijkheid naar elkaar. Na een periode van stofferen en inrichten volgt met het wonen ongetwijfeld een periode met heel veel kinderziektes en met wennen, wennen, wennen. En sommige dingen zullen uiteindelijk heel anders uitpakken dan wat altijd besproken is. Of anders uitpakken dan het beeld dat wij ieder voor onszelf hebben gevormd in ons hoofd over bepaalde zaken.
Wij werken nu hard om onze kinderen een gedegen en weloverwogen basis te geven. En de toekomst, die gaan onze Huizer-maatjes zelf invullen. Met het wonen gaat uiteindelijk alles vanzelf écht vorm krijgen. De Huizer-maatjes gaan het geheel vormgeven met hun inbreng, met hun karakters, met hun wensen en ideeën. Samen met hun begeleiders gaan ze landen en de woongroep écht vormen. Zij gaan dan invulling geven aan hún leven. En aan de zijlijn kijken wij als ouders dan mee en alleen waar nodig gaan we in overleg om mee te denken en misschien mee te beslissen.
Om te zeggen ‘het zal wel loslopen’ is te gemakkelijk.
Maar ‘het zal wel goedkomen’ daar mogen we zeker op vertrouwen.
Over de auteur
Anneloes van Slooten is betrokken bij Woongroep Huizer-maatjes, een ouderinitiatief voor een groep van 18 jongvolwassenen met een licht verstandelijke beperking. Renée, de dochter van Anneloes van Slooten is één van de bewoners. Anneloes zet zich actief in voor het initiatief. Dit blog verscheen eerder op huizer-maatjes.nl.