Verpleegzorglocatie binnen Amerpoort. Een locatie waar een grote behoefte aan is binnen de organisatie, maar die dikwijls wordt onderschat... Nou ja... onderschat... Als begeleider zie ik eigenlijk een continue 'huivering' voor een locatie als Kerkelanden.
Laatste stukje?
Iedere locatie heeft het beste voor met zijn cliënten, daar ben ik van overtuigd. Begeleiding wil een cliënt zolang mogelijk in zijn eigen vertrouwde omgeving laten. Vaak gebeurt dit tot het moment dat de situatie onhoudbaar wordt: tot de cliënt doorschiet in dwalen, ondersneeuwt, een gevaar wordt voor zichzelf of in de nacht angsten beleefd en de slaapdienst chronisch wakend houdt. Dan ontstaat er vaak paniekvoetbal. Want, wat nu? Nu dan toch maar naar een 'verpleeg' locatie voor het laatste stukje?
Als wij eerlijk zijn en reflecteren op onszelf -en dit bijvoorbeeld doen in een teamvergadering met elkaar- zouden wij deze cliënt met zijn angsten en onrust of ziekte het niet hebben gegund wat eerder naar een fijn plekje met continue zorg, warme zorg en expertise te gaan? In ieder geval dat je de cliënt hierin nog mee kan nemen, zonder dat deze letterlijk ontworteld en verplant wordt?
Warmte
Het leek mij mooi om via deze weg eens een stukje te schrijven over de 'verpleegzorg' locatie. Het staat tussen aanhalingstekens, omdat juist dat woord mensen doet huiveren. Misschien moeten we het gewoon een "warme en fijne plek" noemen met 24 uurs zorg.
Een wakende nachtdienst, een dagbesteding op 100 meter, een arts waar wij 24/7 een beroep op kunnen doen. Een hechte nauwe samenwerking met manager en gedragsdeskundige. Een klein kernteam van fysio-, logo-,ergotherapeut en een regioverpleegkundige. En uiteraard een team. Een hecht team dat staat voor warmte, deskundigheid en eigenheid van het individu.
Boerenerf
Vooral de eigenheid. Wie was de cliënt, wat deed hij vroeger? Wat was zijn levensverhaal? Wat is zijn kwaliteit van leven geweest? Waar genoot hij van? Wat was belangrijk? Kerst? Sinterklaas? Een verjaardag met 2 soorten taart en een ontbijt van chocoladevla met dikke chocolade hagelslag? Groepsgenieter of liever op zichzelf?
Kom je van een boerenerf en verbouwde je eigen groente? Op jouw balkonnetje planten we met jou dan wat groenteplantjes, zodat je zelf kunt oogsten. Hield je van zwemmen? Dat doen we iedere woensdag met onze eigen bus. Een goede kop koffie mag dan niet ontbreken uiteraard. De cliënt wordt steeds weer gezien als individu, in een groep met 6 huiskamergenoten. Waar ieder zijn eigen leven heeft geleefd, maar dat ook nu nog steeds kan doen. Alleen nu met iets meer zorg en nabijheid.
Afscheid
Gisteren overleed een cliënt. Een groepsgenoot, een huisgenootje, een dagbestedingmaatje, een zus, iemand waar je mee lacht, waar je mee huilt.
Iemand die jij als begeleider warmte biedt en waarbij je streeft naar 100 procent liefdevolle, warme zorg.
De nachtmedewerker die je hand vast houdt, die je troost als je bang bent voor de nacht. Die jouw verdriet mag zien. Je persoonlijke begeleider die steeds weer kijkt waar jij je goed bij voelt, die met jou de dag doorneemt. Die iedere keer (uiteraard met het hele team) zoekt naar jouw wensen, naar jouw behoefte.
Comfort, warmte, liefde en de erkenning dat je er mag zijn! Maar wat is het toch altijd weer heftig als de dood op de loer ligt. Wil je weten hoe wij afscheid nemen vorm geven? Lees dan de volgende keer weer mee!
Over de auteur
Mirjam Nelemaat is coördinerend begeleider op locatie Kerkelanden in Vinkeveen.
