Ik ga verhuizen en ik neem mee....

"Soms vraag ik me af hoe we grote ingewikkelde veranderingen zoals een verhuizing moeten begeleiden", schrijft Nelleke Moot in haar nieuwste blog.

Binnen Amerpoort staan er nogal wat op het programma de komende tijd: verhuizingen. Onze groep gaat uit elkaar, dat zijn er zo al negen. Het voelt heel dubbel, want wat gezellig en veilig is, wil je graag behouden - voor zowel cliënten als personeel. Maar het biedt ook de kans om voor iedereen te zoeken naar de beste vervolgplek: wat heeft deze cliënt nu écht nodig? En zo gaat A. vandaag als eerste verhuizen. Ze gaat naar een woning waar ze al mensen kent, lekker dicht bij de winkels en waar ze – eindelijk!- een grotere kamer krijgt.

Praktisch

Met al die verhuizingen in het vooruitzicht, tuimelen de praktische regelzaken door de diensten heen. Woonwensen in kaart brengen, kijken op nieuwe locaties, verhuisdozen regelen, baxters naar de nieuwe locatie laten sturen, en ga zo maar door. En tussendoor moeten cliënten ook gewoon eten en naar de tandarts, en moet de was weer in de machine.

Gisteravond had A. haar laatste avond bij ons. Het voelde ergens gewichtig, iets waar je even bij stil moet staan. Maar terwijl de avonddienst vorderde, pakten we – lekker praktisch – verhuisdoos na verhuisdoos in. Mede-cliënt R. kwam spontaan helpen in het kleine kamertje vol lege kasten. Hij ging met een sopje kasten poetsen.

Verhuisdozen

Een andere cliënt kwam op haar rollator in het kamertje zitten, om te kijken naar de spullen die in de doos verdwenen. CD's met De Zangeres Zonder Naam en Mieke Telkamp kwamen voorbij. Een voetbal van FC Utrecht en nog een oranje voetbal. “Díe is van Galgenwaard en díe heb ik bij de Action gekocht”, zei tachtiger A. verheugd. Mapjes met foto's van vroeger werden open geslagen, borduursels en kerstkaarten passeerden de revue. En zie: een cassettebandje! 

Tussendoor werd er thee gedronken en Mens-erger-je-niet gespeeld, de halve groep zat bij elkaar om de huiskamertafel. A. juichte toen al haar poppetjes binnen waren. En daarna werden de laatste verhuisdozen gevuld, terwijl A. genoeglijk in haar vaste hoekje zat te puzzelen. Genietend keek ze af en toe om zich heen, vanaf haar veilige plekje. En ze zag dat het goed was. 

ID-kaart

Soms vraag ik me af hoe we grote ingewikkelde veranderingen zoals een verhuizing moeten begeleiden. Want wij voorzien al de spanning en onrust die zoiets met zich mee kan brengen. En dan blijkt de beste tactiek toch: gewoon doen wat je altijd doet. Zorgen dat alles loopt, en alle cliënten op hun eigen manier mee laten doen met het proces.

Toen we eind van de avond nog een aparte tas vulden met Belangrijke Spullen, zoals portemonnee en medicatie, vroeg mijn collega: “Heb jij haar ID-kaart ergens in gestopt?”
Tja. Die had R. natuurlijk in zijn behulpzame bui in een willekeurige verhuisdoos gegooid...
 

Over de auteur

Nelleke moot is begeleidster bij Amerpoort.
 

Wij helpen je graag!

Heb je een zorgvraag of wil je meer weten over onze dienstverlening? De consulenten van het Klantbureau staan klaar voor (aanstaande) cliënten, familie of vertegenwoordigers en verwijzers. 

Klantbureau