Op de kaart waait het pluis van de paardenbloem van de rouwkaart af. De tekst is duidelijk: “Soms voel je zoveel, maar kun je niets zeggen”. Dit was op Elly van toepassing.
Die zondagavond luisterde ik een ingesproken voicemail bericht af. Het was Elly haar broer die me belde. De week ervoor sprak ik hem nog en maakte met hem afspraken over miMakker clownsbezoeken aan zijn meervoudig beperkte zus. Nu liet hij me weten dat Elly deze avond was overleden. Namens de familie vroeg hij me of ik als 'clown Bakkie' bij de afscheidsdienst een rol zou kunnen spelen. Het was te laat om hem nog terug te bellen. Ik was er ook wel wat stil van en liet de vraag binnenkomen.
Ruimte
De volgende dag hadden we contact en samen met ritueel begeleidster Annemieke Kappert van Amerpoort begon het afscheid steeds meer vorm te krijgen. Een lijdensweg was Elly bespaard gebleven, dat was een troost voor de familie. Er zou ruimte zijn voor afscheid, muziek en woorden. Mijn rol was om namens elke medebewoner een gekleurde bloem op Elly’s kist te leggen. Ook was er verder in het programma ruimte om nog 'iets te doen' voor mij.
Mijn voorbereidingen op de dag van het afscheid zijn zoals andere dagen voordat ik de neus opzet. Ik ga er onbevangen in, ik zie wel wat er gebeurt. Ook al is dit afscheid in een boekje gevat, mijn antennes staan open voor wat er in de ruimte is, nodig is en gebeurt. We zetten Elly met elkaar in het licht. Haar medebewoners zijn tijdens de dienst voelbaar aanwezig in geluid en beweging. Bij het brengen van de bloem neem ik voor elke cliënt de tijd om te voelen waarbij ik kan aansluiten. Door dicht bij de ander te zijn en aan te voelen, komt de bloem op steeds een andere manier uiteindelijk bij de kist van Elly terecht. Ik neem soms een geluid of beweging over.
Pluis
Er is daar tijd voor in dit bijzonder afscheid. Samen met de aanwezige kleine kinderen blazen we later ook nog zeepbellen over de kist de zaal in. Bakkie heeft tot slot nog een klein doosje bij zich. De inhoud waait na een flinke blaas weg. Het is pluis van een paardenbloem dat langzaam op de kist van Elly neer dwarrelt. Als alle rituelen achter de rug zijn en het laatste ‘Twinkle,Twinkle Little Star’ klinkt, merk ik dat er tranen van ontroering over mijn wangen rollen. Wat een ongelooflijk bijzondere dienst was dit. Wat een geweldige fijne energie om dit met elkaar mee te mogen maken. Een afscheid om niet zomaar te vergeten.
Myra Steens werkt al bijna 10 jaar als begeleider voor het flexbureau. Al 25 jaar is ze betrokken als motorrijder bij de jaarlijkse Motorrun. Vanuit haar bedrijf Neus voor Contact bezoekt ze als miMakker Bakkie, clown in contact, al drie jaar diverse locaties bij o.a. Amerpoort.
Cliënt Elly de Gooijer woonde op Mariaoordlaan 2 en overleed op 23 maart 2016.