Vandaag zorgt Lieneke voor hem. Ze is klein. Als Kofi voor haar staat moet hij flink omlaag kijken. Maar nu is ze even naar buiten. Ze rookt een sigaretje. Hij loopt naar de keuken. Daar opent hij de deur van een kast. Er ligt een doos in. Hij haalt het deksel eraf. Daar ligt de zandloper. Hij pakt hem op en loopt naar de verwijskast.
Daar komt Lieneke aan. “Kofi blijft hier” zegt ze. Hij fronst.
Lieneke pakt de zandloper uit zijn hand, legt hem terug in de keuken en doet de keukendeur op slot. “Nu niet weer halen. Ga maar spelen.”
Kofi zwiept hard heen en weer met zijn touwtje. Hij gaat in een hoek van de kamer staan. Lieneke loopt de tuin in. Kofi kijkt haar na.
Een tijdje later komt een andere begeleider binnen. Hij doet de keukendeur open en pakt een glas drinken. Kofi draait met zijn hoofd en gluurt naar de keuken. De begeleider loopt weg. De deur gaat niet op slot.
Kofi kijkt om zich heen. Er komt een ondeugende glimlach op zijn gezicht. Hij rent de keuken in, trekt aan de kastdeur, opent het doosje en pakt zijn zandloper. In de verwijskast ermee.
Er gebeurt niks.
Nu loopt Kofi naar Lieneke en gaat vlak voor haar staan. Strak kijkt hij in haar ogen.
“Kofi, zeg maar, wat wil je?”
Kofi duwt haar naar binnen. Daar gaat het naar de kast. Kofi wijst met zijn linkerhand naar de zandloper en gaat dan vlak voor haar staan. Zijn handen legt hij op haar schouders. Hij kijkt haar aan.
“Kofi wil naar huis” zegt Lieneke. Hij springt op en neer.
“Volgend weekend pas. Nu blijft Kofi hier.”
Kofi brult. Heel hard. Hij komt met zijn gezicht vlak voor het hare en laat zijn tanden zien.
Ze houdt zijn hoofd vast in haar handen. “Doe maar rustig.” Dan bijt Kofi in zijn eigen hand. Op de plek waar hij bijt, wordt de bult met eelt steeds groter. Nu haalt Lieneke de zandloper uit de kast en legt hem weer in de keuken.
“We gaan wandelen.” Ze doet een wandelriempje in de kast. Kofi krijgt een knikker.
Kofi weet wat hij ermee moet doen. Hij duwt hem door een gaatje in de wand van de kast. De knikker rolt in een bakje. Dan pakt hij het wandeltouwtje uit het bovenste vak. Ze gaan naar buiten.
Het is middag. Ze zon staat hoog in de lucht. “Lieneke gaat weg” zegt ze. Maar daar is Jan. Hij geeft Kofi een hand. “Nu ben ik er voor je” roept hij vrolijk. Mooi. Kofi duikt de keuken in en komt terug met de zandloper.
“Dat heeft hij vandaag al tien keer gedaan“ zucht Lieneke.
“Vandaag blijft Kofi hier. We gaan lekker fietsen” zegt Jan. “Dat is ook leuk.”
Over de auteur
Karin Bokhove, moeder van Kofi, schrijft onder meer het weblog 'Het kleine leven van Kofi', waarop deze aflevering eerder verscheen. Karin is lid van de Centrale Cliënten Raad van Amerpoort.