Als ik jarig is...

'Als ik jarig is, gaan we snoezelen' zegt Walter in de weken voorafgaand aan zijn 17e verjaardag.

'Als ik jarig is, gaan we snoezelen' zegt Walter in de weken voorafgaand aan zijn 17e verjaardag. Het zit nog helemaal in zijn systeem van vorig jaar, en zo gaat het er nu ook van komen. We reserveren bij De Hartenberg voor twee uur de snoezelruimte en daarna gaan we naar het Cultureel Centrum op Amerpoort om met nog meer mensen zijn nieuwe levensjaar in te luiden.

Verjaardag vieren heeft op deze manier een heel eigen betekenis gekregen. Walter geniet altijd intens van het vrije rondscharrelen in de immense ruimte, het ballenbad, de prikkel-arme ruimte en de muziekzaal met het warme waterbed; alle ruimtes verbonden met een belevingshal waar je je hart kunt ophalen. Het touch board met de gekke geluiden en de geuren die door de jaren heen bekende vrienden van hem zijn geworden. Om hem heen mensen die allemaal veel van hem en van ons houden, het is altijd een middag om in te lijsten. Een middag die voor hem pas compleet is als de liefde van zijn jongensleven erbij is, zijn eigen vriendin van Onder één Dak.

Kaassoufflés 

Na het snoezelen gaan we in optocht naar de Amerpoort, een lange rij van auto’s met daarin moe gesnoezelde mensen. We hebben allemaal dorst en lusten wel een hapje, want in de snoezel mag niet gedronken of gegeten worden. Het feest gaat verder in het Cultureel centrum en we vieren het op z’n Walters. Dat betekent géén taart, maar wel patat en kaassoufflés, en natuurlijk yoki. Er is koffie en thee, bier en een wijntje, frisdrank en chips voor wie dat wil. En natuurlijk moet er gezongen worden.

Bijzonder

Weken voor zijn verjaardag begin ik al aan de voorbereidingen, snoezel reserveren, uitnodigingen sturen, op de woning inventariseren wie er mee wil en kan, vervoer organiseren, het is altijd een heel gedoe, en wat moet je dan nog voor een cadeautje kopen? Dit jaar is dat niet zo moeilijk, Walters televisie is ermee opgehouden en we regelen direct een andere voor hem. Verjaardag of niet, dat maakt niet zoveel uit.

Terugkijkend op onze eigen verjaardagen kunnen we zeggen dat het twee bijzondere dagen waren. Op mijn verjaardag lag Walter in het ziekenhuis (en wij dus ook) en papa was jarig op zondag, dan zijn we sowieso op de Amerpoort, onze lieve prins was dus aanwezig op beide dagen, een unicum.

Verjaardag?

Begrijpt Walter iets van zijn verjaardag? Nee, eigenlijk niet. De aandacht is wel leuk, de cadeautjes zeggen hem niets, maar het snoezelen des te meer. Hij heeft dus in zijn eigen systeem een prachtige associatieve ordening met zijn verjaardag. Jarig zijn is snoezelen, niks meer maar zeker ook niks minder. Voor ons is zijn verjaardag weer een jaar erbij, weer een stukje verder op weg naar volwassenheid in jaren, volgend jaar moeten we een uitkering voor hem aanvragen en heeft hij kiesrecht, en weer heeft hij in het afgelopen jaar vaardigheden verworven en ingeleverd. De doorzettende vergroeiing aan zijn voeten is reden tot ongerustheid, hij is te mager en heeft het af en toe vreselijk moeilijk in zijn beleving van de wereld. Als de vraag te groot wordt verstart hij in rigide gedrag en bijbehorende koppigheid.

Het kleine blauwoogje waar “je niks aan zag” is uitgegroeid tot een jonge man met overduidelijke autistische trekken, zijn lijf laat hem in de steek en zijn gewrichten zijn ernstig aan het vergroeien. Maar voor ons is hij de ideale zoon, tevreden met aandacht en liefde, patat en kaassoufflés. Van hoeveel 17 jarigen kun je dat zeggen?

 

Over de auteur 

Ada Hollenberg is moeder van Walter. 

Dit is het 11e blog over hem.

 

Wij helpen je graag!

Heb je een zorgvraag of wil je meer weten over onze dienstverlening? De consulenten van het Klantbureau staan klaar voor (aanstaande) cliënten, familie of vertegenwoordigers en verwijzers. 

Klantbureau