Het is vrijdagmorgen en ik zit in een vergadering als mijn telefoon gaat. `Amethist` staat in het schermpje en ik loop meteen van tafel om de telefoon te beantwoorden. In de eerste zin van het gesprek is meteen de geruststelling, er is niks ernstigs met Walter, gelukkig maar.
Tondeuse
Deze ochtend zal de kapper op de woning zijn om zijn supersnel groeiende haar te knippen. Jammer genoeg is het kleine kapperswinkeltje op het terrein wegbezuinigd en dus moet de kapper “thuis” komen. Helaas voor Walter, hij zag de knipbeurt altijd als een uitje, en de kapster wist precies wat hij aankon.
De nieuwe kapster doet haar best, maar het gaat mis als de begeleidster een mede-bewoner naar dagbesteding gaat brengen en Walter achter blijft bij de collega die hem niet zo goed kent. De haardame haalt de tondeuse uit haar koffer en laat het gewraakte apparaat vrolijk snorren, en dan gaat het helemaal mis.
Vluchten
Onze langharige zoon schiet onmiddellijk in de +2 fase van zijn signaleringsplan, hij slaat op de vlucht en mept ondertussen flink van zich af. Op het moment dat het personele bestand weer op krachten komt is de chaos compleet. Links en rechts om zich heen maaiend vliegt hij door het pand, vechtend en vluchtend, zo ver mogelijke weg bij de snorrende tondeuse.
Van knippen kan geen sprake meer zijn, hij wil niet meer in de stoel gaan zitten. Het eerder gemaakte plan om hem na de knipklus naar Onder één Dak te brengen valt in het water. Om een beetje tot rust te komen mag hij een dagje thuis blijven, en vanmiddag komt de kapster terug om zijn haar toch maar te knippen.
De hele ochtend wordt bepaald door de angst voor de tondeuse, er moeten allerlei trucjes bedacht worden om hem tot rust te krijgen. Tot in den treure wordt het herhaald: “Eerst haren knippen en dan auto rijden”. Dat is beloofd en zo moet het dus. Met vereende krachten zijn de begeleidster en de kapster er tenslotte toch in geslaagd om zijn haar te knippen. Walter zit op de grond, hij wil niet meer in de stoel, er worden goocheltrucjes uitgehaald met de schaar en al doende wordt ontdekt dat hij een soort van “berg” op zijn hoofd heeft.
Volgesmeerd
Waar gaat het fout, denk ik dan. Hoe komt het dat er in minder dan een seconde een wirwar van ellende zich heeft vastgegrepen in het dagelijks welbevinden van mijn kind. Ik zie er wel een verband in; de kapsalon die wordt wegbezuinigd ondanks het feit dat een afspraak maken soms weken en weken van tevoren gepland moest worden.
De verschuivingen in de personele bezetting en het feit dat er korte contracten worden gegeven; op die manier leert begeleiding de bewoners met moeilijk verstaanbaar gedrag maar moeizaam begrijpen, en als ze de draad een beetje te pakken hebben dan wordt het contract niet verlengd.
Een krappe bezetting waardoor een rondje kapper bijna niet meer te doen is, Walters haar dat flink groeit en te lang wordt, het vol smeren met gel om er toch nog wat van te maken, vasthouden aan een afspraak om drie keer per week haren te wassen waardoor het volgesmeerde haar een vieze massa wordt waardoor er “berg” op zijn hoofd komt.
Ik snap wel hoe het komt, maar begrijpen doe ik het niet…….
Over de auteur
Ada Hollenberg is moeder van Walter.
Dit is het 12e blog over hem.