Brief aan mijn cliënt

Er is sprake van een moeilijke begeleidingssituatie. Hoog in spanning kom je van je dagbesteding thuis.

Totaal verward, agressief. Je hebt je handen open gekrabd. Je schreeuwt dat je ‘dood wil’, dat we allemaal moeten oprotten en nog wat verwensingen die te erg zijn om hier op papier te zetten.

Ik ben letterlijk buitengesloten, je hebt de deur op slot gedraaid, maar ik loop om de woning heen. Een strijd om de deur ga ik het niet winnen en jij al helemaal niet, ik kan dan namelijk geen contact met je maken, dus dat sla ik over.

Ik kom eraan gelopen. Je scheurt een map aan flarden en bent tegen alles. Alle vezels in je lijf schreeuwen: Help mij, ik weet het niet meer! Maar wat je laat zien is: ‘Ik laat mij niet helpen!’ en daar laat ik het niet bij zitten. 

Escalatie

 Ik heb al een paar maanden een flinke zoektocht met je achter de rug, we zijn diep gegaan. Ik merk dat ik dit geestelijk goed aan kan, maar fysiek door de jaren heen wel wat ouder geworden ben. Het herstel na een escalatie duurt gewoon langer. Daar ben ik minder blij mee, omdat ik ook gewoon een mens ben en een moeder met een leven.

Maar ik heb je laten zien: jij hebt een probleem, niet ik, dus ik laat me niet mee kleuren met jouw probleem. Dat kan ook niet, anders kan ik jou niet helpen en daarvoor ben ik hier. Dus wat je ook uit de kast trekt, morgen ben ik er gewoon weer.

Balans 

Jij doet de dingen niet bewust om mij of mijn collega’s te pakken. Jij hebt een valse start gekregen in het begin van je leven, in het nestje waar je toen geboren bent.

De ene keer ben je doorgeschoten vrolijk en blij me te zien, de andere keer negeer je me. De ene keer kan je jezelf vermaken, de andere keer claim je mijn aandacht. Maar ik ben er om de balans te bewaken, de dingen voor te zijn, je dingen mee te geven met degene die ik ben. Jij bent degene die dit aanvaard of niet.

Hand

 We staan nog steeds bij de deur. Je krijst in mijn oor. Ik sta een halve meter bij je vandaan, noem je naam en zeg ‘Kom’. Het lukt je nog niet om hier aan te voldoen. Je trekt het plastic stuk en stuk en stuk. Ik blijf kalm naar je kijken, ik reik je mijn hand en zeg “Kom, neem mijn hand” en ik krijg je hand, waardoor ik weet: je hebt mijn contact aanvaard en we lopen naar je kamer. Dan pas, kan ik je helpen bij het herstel van je spanning in dit moment.

En morgen kan het zijn, dat het mij niet lukt om afgestemd te zijn op jou, maar morgen is er gewoon weer een nieuwe dag.

Over de auteur

Gwen Stücklschwaiger 

Projectleider Fasehuis
Verhuizing Kwatrijn & implementatie Fasehuismethodiek.
Auteur van: Gewoon een goede begeleider.

 

 

Wij helpen je graag!

Heb je een zorgvraag of wil je meer weten over onze dienstverlening? De consulenten van het Klantbureau staan klaar voor (aanstaande) cliënten, familie of vertegenwoordigers en verwijzers. 

Klantbureau