Een vriendelijke vrouwenstem zegt me dat ik nu moet opstaan, omdat ik om 8.30 uur een planbespreking met een cliënt heb. Ik sta wat versuft op en laat me ondersijpelen onder de douche.
Tijdens het douchen luister ik alvast naar het nieuws van de dag door de speakers in mijn badkamer. Ik hoor het nieuws wat er in de wereld is gebeurd en mijn afspraken voor die dag worden ook voorgelezen. “U heeft om 8.30 een digitale planbespreking met Pieter en zijn ouders. Pieters broer zal ook aansluiten bij het gesprek. Reistijd voor de planbespreking is 0 minuten”.
Planbespreking
Wat vind ik het toch fijn om mijn werkdag niet te beginnen met stress omdat ik vanwege de file weer eens te laat op mijn werk ben. Ik slinger mezelf uit de douche en trek snel wat makkelijks aan. Ik begin namelijk thuis met een planbespreking op afstand. De cliënt wilde het graag zo omdat ouders niet meer kunnen reizen en zijn broer in Frankrijk woont. Op deze manier kan iedereen er toch bij zijn.
Ik heb ze van te voren al een korte agenda gestuurd, dus verwacht een vruchtbaar gesprek te voeren. Tien jaar geleden vond ik het altijd spannend om een planbespreking te houden maar tegenwoordig is het meer een bevestigingsgesprek van waar we met zijn allen mee bezig zijn. Pieter, zijn ouders en broer kunnen namelijk elke dag mee kijken in het digitale dossier van Pieter. Zo kunnen ze de voortgang lezen,en wat voor bijzonderheden er gebeuren. Ze schrijven zelfs ook mee in het dossier, omdat ze graag meewerken aan de doelen die Pieter wil behalen.
Nu we met zijn allen in hetzelfde dossier werken hebben we meer het gevoel het samen te doen. Pieter vind het vooral gaaf dat hij elke dag in zijn eigen dossier kan kijken, en ziet wat daarin staat. Vroeger was Pieter altijd argwanend naar begeleiding toe, omdat hij het gevoel had dat ze achter zijn rug om van alles opschreven. Ook zijn ouders hadden er moeite mee dat ze niet van alles op de hoogte gesteld werden rondom Pieter. Hier waren dan ook vaak gesprekken over met het hele netwerk. Gelukkig is dat niet meer nodig, en is het vertrouwen onderling gegroeid. Het heeft wel even tijd gekost om ouders en Pieter te leren om te gaan met het digitale dossier, maar dat had ik er graag voor over!
Rommeltje
Terwijl ik aan het ontbijten ben, krijg ik via mijn digitale raam een berichtje van een andere cliënt die een vraag heeft over zijn digitale weekprogramma. Hannah woont op een 16 uur voorziening (voorheen 24 uur voorziening) waar ze een zelfstandige studio heeft. Ze wil een nieuwe afspraak in haar weekplanner zetten, maar het lukt haar niet.
Ik zoek via mijn digitale raam naar haar weekplanner en klik daarnaast een videoscherm aan zodat ik met haar kan praten. Samen kijken we naar haar weekplanner en leer ik haar hoe ze de afspraak in haar weekplanner moet zetten. “Dank je wel, dat je me even wilde helpen” zegt Hannah, en kijkt onderzoekend in de camera.
Dan besef ik me dat mijn huis nog niet opgeruimd was, en dat Hannah daar nu naar zit te kijken. “Jij wijst mij er altijd op dat ik mijn huis moet opruimen, maar zelf heb je ook een rommeltje”, zegt Hanna verbaasd. Ik kan niet anders dan haar gelijk geven en vraag lachend of ze mijn huis dan wil controleren in het vervolg. Hannah lacht uitbundig en belooft dat ze dit de volgende video gesprekken zal doen. Via mijn tablet krijg ik een berichtje dat de planbespreking bijna gaat beginnen, dus ik zeg Hannah gedag.
De planbespreking was zoals verwacht erg vruchtbaar en het is iedereen duidelijk hoe we verder gaan. Ik heb tijdens de planbespreking gelijk in het dossier notulen geschreven, zodat mijn collega’s kunnen lezen wat we afgesproken hebben. Dat scheelt weer uitwerken van verslagen achteraf.
Apps
Inmiddels al 9.30 dus spring ik op mijn fiets naar het werk. Om 10.00 heb ik een nieuwe intake van een cliënt die ondersteuning zou willen hebben van Amerpoort. Op mijn werk aangekomen zet ik snel de koffie aan, en leg het welkomstpakketje alvast klaar. Hierin staat ons digitale en directe aanbod beschreven van de ondersteuning die we bieden. Het zijn een aantal foldertjes, waarin verschillende apps staan die we gebruiken in de ondersteuning. Ook ligt er een demo telefoon zodat de cliënt alvast kan uitproberen. Op die manier kan de cliënt de telefoon uitproberen, en kan ik inschatten welke apps geschikt zouden kunnen zijn voor hem.
Er wordt aangebeld en voor mij staat een zenuwachtige vader met zijn zoon van 18 jaar. Eenmaal in de ontvangstkamer beginnen we te praten, en begin ik ze voor te lichten over de mogelijkheden. "Goedemorgen Meneer, Uw zoon zou individueel ondersteund kunnen worden doormiddel van een picto agenda op de smartphone, zodat hij de afspraken in de week kan overzien. Vroeger was uw kind afhankelijk geweest van een picto bord op de woning, maar nu kan uw kind overal kijken naar zijn weekoverzicht. En wees niet ongerust, want stel dat hij er niet uitkomt kan hij altijd u, zijn broer of begeleiding bellen. Daar hoeft hij niet op zoek te gaan binnen de woning naar iemand die hem kan helpen.
We spreken af dat zodra hij gewend is aan zijn picto agenda, we daarna met hem gaan trainen om zelfstandig te reizen. Dat had 10 jaar geleden niet gekund, maar nu met behulp van een speciale OV-app en onze, maar ook uw inzet is dit zeker te realiseren! We proberen het beste uit uw zoon te halen door hem de ruimte te geven om met digitale hulpmiddelen en onze begeleiding zo zelfstandig mogelijk zijn leven als burger vorm te geven".
De vader is overdonderd door alle mogelijkheden die er zijn voor zijn zoon, en moet het even laten bezinken. Zijn zoon is dolenthousiast kijkt met twinkelende ogen naar de apps op de demo telefoon. Beide wat beduusd door het brede aanbod verlaten de locatie, om er over na te denken.
Na het gesprek staar ik dagdromend uit het raam in gedachten verzonken. Wie had toch kunnen denken dat ik mijn werk nu op deze manier zou doen?
Expertise
Vroeger was ik veel meer bezig met reizen, moeilijke netwerkgesprekken en veel verslagen schrijven. Waar haalde ik toen de tijd vandaan zeg? Wat verspilden we toen veel tijd een dingen die niets met de cliënt te maken hadden! OK, ook ik was tegen de bezuiniging die de overheid van Rutte 2 toen had ingezet richting de zorg. Amerpoort zat toen in een reorganisatie en moest lastige keuzes maken. Ze moesten met minder geld dezelfde kwaliteit aan zorg bieden. Iets wat als een siddering door de organisatie ging, en waar vele medewerkers tegenop zagen.
Maar wat ben ik blij dat Amerpoort toen het lef had om in E-health te investeren voor de ondersteuning van cliënten. Ik weet nog wel dat het een flinke cultuurverandering teweeg heeft gebracht binnen Amerpoort, maar terugkijkend ben ik trots op alle mensen van Amerpoort die hun best gedaan hebben om de zorg anders en digitaler vorm te geven. Alleen daardoor is de kwaliteit van zorg omhoog gegaan alsook de tevredenheid van medewerkers! Amerpoort is nu bekend als innovatieve organisatie, die een expertise heeft op E-health. Daar ben ik trots op!
Over de auteur
Jethro Hardeman
Teammentor: locatie Kamelenspoor & Stationsweg