Met deze cliënten loopt het allemaal niet zo lekker momenteel en wat extra gezelligheid kunnen ze wel gebruiken. Als de heren aanschuiven wordt er goed voor ze gezorgd.
De één pakt een extra bord, de ander schikt wat in en zegt: “Kom maar gezellig naast mij zitten, ik help je wel!” “Koffie of liever thee?” gaat het verder. “Hagelslag of Sinterklaasmoppies (Schuddebuikjes) op je boterham?”
Voorlopig hoef ik nog even niks te doen. Het doet me goed om te zien dat iedereen zo zorgzaam is, wat helemaal niet zo vanzelfsprekend is met een sociale ontwikkelingsleeftijd van één à twee jaar. Langzaam dwalen mijn gedachten af naar de dag van morgen.
Morgen maakt de bestuurder bekend wat de plannen zullen zijn om de laatste ontwikkelingen in zorgland het hoofd te bieden. Ik ben niet ongerust over mijn baan, wel over mijn functie.
De overheid rekent zich rijk met een korting van 25% op de zorg die ze overdragen aan de gemeenten en spreekt stoer over 'participeren'.
Ook aan onze cliënten wordt gevraagd wat zij kunnen betekenen voor hun omgeving. Heel veel, bewijzen zij tijdens de lunch. De mannen treffen het maar met zulke lieve buurtjes. Als één van de mannen begint te huilen kijken ze geschrokken naar mij. We kunnen niet veel meer doen dan troosten of afleiden. Met een arm om de schouder en een dikke knuffel worden de tranen gedroogd.
Ze halen herinneringen op aan die keer dat ze mij heel hard hebben laten schrikken en nu komt ook de glimlach weer tevoorschijn. “Jullie weten dat het verboden is de begeleiding te plagen?” verweer ik me grappend. Ondeugend gniffelend fantaseren ze er op los wat ze allemaal kunnen bedenken en ook de heren doen nu mee. “Je veter zit los!” roept de één, “Ja héhé: 1 april”, roept de ander. Voordat een derde gaat escaleren roep ik snel dat het echt 1 juni is. Als de lunch klaar is krijgen ze allemaal een groot compliment.
Terwijl we de boel opruimen schuifelt er een buurvrouw voorbij. Ze ziet er uit of ze wel een goeie Amerpoortlunch kan gebruiken. Die paar boterhammen kunnen er ook nog wel van af als je het mij vraagt en die gezelligheid kost niks. Maarrrrrrrr, zou het zo werken? Kan ik mijn tijd wel inzetten voor de buurvrouw? Mag ik haar wel een paar boterhammen aanbieden, ook al heeft ze geen zorgzwaartepakket of contract bij Amerpoort? Voor een keertje mag dat vast wel, maar structureel? Structureel als in: Participatiesamenleving? Toch eens aan mijn manager vragen...
Over de auteur
Koko van Dordrecht
Begeleider C
locatie Gaastgracht