Wat ongemakkelijk lach ik dan mijn vertwijfeling weg. Blijkbaar ziet men mij als een moderne -ietwat uit de kluiten gewassen- versie van Florence Nightingale.
Ai ai ai, en ik maar denken dat ik het deed “voor brood op de plank'' en “omdat ik het gewoon een erg leuke sector vind”. Maar blijkbaar kijkt de buitenwereld daar anders tegenaan.
Wat verdwaasd blijf ik achter en dwaal ik weg in gedachten.
Ik heb toch echt niemand horen roepen, ik weet het zeker.
Maar toch, ik denk dat deze mensen ergens wel gelijk hebben. Deze baan is niet voor een ieder weggelegd.
Niet iedereen is in staat om een cliënt te begeleiden die in beschonken toestand binnenkomt op dagbesteding. Niet iedereen is in staat om een verliefd stel te begeleiden dat een expliciete kinderwens heeft. Niet iedereen is in staat om de hulpvraag van de cliënt te herkennen als hij of zij je voor de zoveelste keer uitscheldt voor rotte vis.
En niet iedereen is in staat om een cliënt te begeleiden die ontroostbaar lijkt omdat het konijntje is overleden, maar datzelfde konijntje al snel vergeten is omdat hij of zij vanmiddag een nieuwe mag halen. Het is continu schakelen en innerlijke dialogen voeren. Afstemming met collega’s is essentieel.
En gelukkig maar dat niet iedereen dit kan; dat zou immers al mijn jaren van hard zwoegen op de opleiding volledig teniet doen. En mij moet je ook niet bij een bank achter een computer zetten, met als opdracht de kwartaalcijfers uit te draaien met bijbehorende rapporten. Ik kan het niet, maar bovenal, ik zou er doodongelukkig van worden.
Nee, iedereen zo zijn kracht.
Er staat de zorg een spannende tijd te wachten. Een tijd waarin er meer een beroep zal worden gedaan op de zelfredzaamheid van de cliënt en het beschikbare netwerk daar omheen.
Maar ook dan zullen wij, begeleiders, er zijn. Denken wij mee hoe deze overgang, waarin wij meer naar de achtergrond zullen schuiven, zo goed en respectvol mogelijk kunnen laten verlopen. Ook als dit betekent dat wij wellicht niet meer nodig zullen zijn.
Misschien heb ik toch stiekem mijn naam gehoord toen ik langsreed…
Over de auteur
Jill Rajak
Begeleider
locatie De Wissel