We willen niets liever dan gewoon meedoen

"Ik heb van meerdere mensen gehoord dat ze altijd de rotklusjes opknappen omdat ze de zwaksten zijn en niet goed voor zichzelf op kunnen komen."

Mijn naam is Alex Siteur, ik ben 44 jaar en ik woon in Utrecht. Ik wil jullie meenemen in mijn wereld. En vertellen waar ik tegenaan loop in mijn pogingen om deel te nemen aan de maatschappij. Het verhaal wat ik wil vertellen is niet alleen mijn verhaal, maar ook het verhaal van Harry, Jantien, Mohammed, Ed, Tiny, Hans en al die andere mensen die, net als ik, niets liever willen dan er gewoon bij horen en meedoen.

Buitenkant

Aan de buitenkant zie je weinig aan me. Ik ben een aardige jongen, woon zelfstandig en heb een fulltime baan. Maar ik heb wel degelijk hulp nodig. Krijg ik die niet, dan gaat het fout. Ik kan voor 90% gewoon met de wereld meedraaien, voor 10% lukt dat niet. En juist dat laatste stukje is vaak moeilijk uit te leggen aan mensen. Jullie begrijpen de meeste dingen waarschijnlijk in 1 keer. Mij moet je het vaak drie keer uitleggen, maar dan snap ik het ook. We komen dus allebei even ver, alleen doe ik er iets langer over. Want ik heb een verstandelijke beperking. En Jantien (ik noem maar een voorbeeld) heeft last van wat psychische problemen. En Hans is verslaafd geweest en doet zijn best van de drank en drugs af te blijven.

Tolk

Wat voor jullie heel eenvoudig is, kan voor ons dus soms ontzettend ingewikkeld zijn. Daarom hebben we een plek of persoon nodig waar we ons verhaal kwijt kunnen. Het is belangrijk dat die persoon begrijpt hoe ik in elkaar zit. Ik vergelijk me zelf wel eens met iemand die vanuit het buitenland in Nederland is komen wonen en de taal niet goed spreekt. Voor zo iemand is het mooi dat er een soort van tolk is die hem kan helpen. Iemand die je aanspreekt in een taal en met woorden waar je iets mee kan. Mijn begeleiders bij Amerpoort kunnen die rol vervullen, maar ook mijn zus, ouders, de buurvrouw, en ook u hier in de zaal.

Het helpt als we ons best doen om elkaar wat beter te begrijpen. Ook in het contact in de buurt. We wonen steeds vaker in gewone wijken tussen gewone mensen. Over het algemeen gaat dat prima, maar soms gebeurt er wel eens wat. Geluidsoverlast bijvoorbeeld. Als zoiets gebeurt, kun je ons gewoon direct aanspreken. Ook dat zorgt voor begrip. Daarmee bedoel ik natuurlijk niet dat wij maar mogen doen waar we zin in hebben en dat praten alles oplost.

Niet leuk

Voor ons gelden dezelfde wetten en regels als voor ieder ander mens. Als oom agent me aanhoudt omdat ik door het rode licht rijd, kan ik natuurlijk niet zeggen dat dit komt omdat ik verstandelijk gehandicapt ben en kleurenblind. Voor mij geldt ook gewoon de wet. Maar stel dat ik vervolgens door zo’n akkefietje in een gerechtelijke procedure terecht zou komen, dan heb ik die zogenaamde tolk weer nodig waar ik het net over had. Die kan mij helpen in de procedure die hoort bij deze verkeersfout.

Ook werken bij een gewoon bedrijf kan voor ons lastig zijn. In mijn directe omgeving ken ik zat verhalen van mensen die daarin zijn vastgelopen. Ik heb van meerdere mensen gehoord dat ze altijd de rotklusjes opknappen omdat ze de zwaksten zijn en niet goed voor zichzelf op kunnen komen. En ook ken ik het verhaal van iemand die altijd in zijn eentje pauze moest houden, omdat er iemand in het magazijn achter moest blijven om de vrachtwagen te laden. Dat is niet leuk, maar dit soort dingen komen wel voor.

Begrip

Gelukkig is er ook een boel veranderd. Gewoon onderwijs is voor ons vaak lastig, maar in het huidige systeem kun je certificaten halen en op die manier lukt het ons beter om een diploma halen. Als het maar in ons eigen tempo gaat en de begeleiding goed is, kunnen we een heel eind komen. Een jobcoach kan ons voorbereiden op een baan en het bedrijf voorbereiden op onze komst. Als dat allemaal goed geregeld is, zou het zomaar eens kunnen lukken.

Met een beetje extra begrip voor wie we zijn en wat onze mogelijkheden zijn, kunnen ook wij dus een heel eind komen. We kunnen dan wel een beperking hebben, we hebben ook talenten en mogelijkheden en willen iets betekenen voor de maatschappij. Nu gaan we nog vaak de mist in, omdat we het niet goed begrijpen of het tempo niet bij kunnen benen.

Ik hoop dat ik dat ik een beetje heb kunnen uitleggen waar we in het dagelijks leven zoal tegenaan lopen. Wij zijn vaak geholpen met wat extra aandacht en opleiding en begeleiding in ons eigen tempo. En met die tolk die ervoor zorgt dat wij de wereld om ons heen begrijpen en dat anderen ons ook beter begrijpen. Ik vind het geweldig dat jullie hier vanmiddag eens goed over na willen denken en hoop op een heleboel goede ideeën! Uiteraard praten en denken we hier graag over mee. We willen namelijk niets liever dan gewoon meedoen!

 

Over de auteur

Alex Siteur, woont en werkt bij Amerpoort en is lid van de lokale cliëntenraad. Dit verhaal vertelde hij namens vele andere mensen met een licht verstandelijke beperking tijdens een bijeenkomst van Amerpoort met verschillende maatschappelijke partners. Via het kleinste postkantoor van Nederland stuurde hij dit verhaal naar Martin van Rijn, staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Wij helpen je graag!

Heb je een zorgvraag of wil je meer weten over onze dienstverlening? De consulenten van het Klantbureau staan klaar voor (aanstaande) cliënten, familie of vertegenwoordigers en verwijzers. 

Klantbureau